Dat gesprek vond in de ochtend plaats door middel van een Living Library. In plaats van boeken konden bibliotheekbezoekers dit keer een ervaringsdeskundige op het gebied van dakloosheid ‘lenen’ en diens verhaal horen. Veel bezoekers stonden hiervoor open. Tijdens één gesprek ontdekten twee onbekende vrouwen zelfs dat ze hetzelfde verhaal deelden en allebei kort dakloos waren geweest.

Meer dan 1000 volwassen daklozen

In de middag werd de ethostelling gepresenteerd, de meest actuele en complete cijfers rondom dakloosheid. In deze cijfers wordt ook gekeken naar mensen die thuisloos zijn en bijvoorbeeld in hun auto of bij vrienden slapen. Zoals Elke Schoenmakers, beleidsmaker bij de Gemeente Tilburg zegt: “Dak- en thuisloosheid is veel meer dan alleen de man in de grote regenjas met een winkelwagentje.”

In totaal blijken er 1150 volwassenen in Midden-Brabant dak- of thuisloos te zijn en 334 kinderen. Hiervan is het grootste gedeelte man en de belangrijkste reden om dakloos te worden is een relatiebreuk. 1 op de 5 volwassenen is langdurig dak- of thuisloos.

In de eerste levensbehoefte voorzien

Marcelle Hendrickx, wethouder van de Gemeente Tilburg, schuift aan om het actieplan van de Gemeente Tilburg te bespreken. “Zo willen we veel meer kijken naar preventie. Wat zijn de momenten dat iemand dakloos wordt? En hoe kunnen we dat in de toekomst voorkomen. Zo is er bijvoorbeeld nu het probleem dat je zonder adres geen uitkering kan krijgen.” Ze vervolgt haar verhaal met de plannen rondom ‘Wonen Eerst’. “We willen zorgen dat mensen sneller een huis krijgen, een dak boven je hoofd is een eerste levensbehoefte, dan kan je makkelijker je andere problemen oplossen.”

Carina Kruijsse, bestuurder van Traverse geeft vervolgens haar visie hierop. “Alleen een woning geven is niet genoeg. Mensen hebben begeleiding nodig om te landen en te resetten. We moeten niet óver daklozen praten, maar mét ze praten.”

Daklozen een gezicht en stem geven

Dat is dan ook meteen de bedoeling, want drie voormalig daklozen vertellen hun verhaal aan het publiek. Sharon, Sofian en Walter hebben alle drie ervaren hoe het is om door problemen het dak boven je hoofd te verliezen. Sharon viel tussen wal en schip en kon nergens terecht. Daardoor ging ze op straat slapen. “Ik lag tussen de winkelwagentjes en overdag liep ik maar doelloos rond. Nu heb ik weer een huisje en kom ik langzaam tot rust. Ik word eindelijk weer gehoord. Een dakloze heeft geen gezicht en geen stem. Daar moet verandering in komen.”

Dit is dan ook een onderdeel van ‘Iedereen een (t)huis. Door middel van een expositie op het stationsplein en in de LocHal en een boekje worden de verhalen van verschillende dakloze mensen verteld en getoond. Om zo duidelijk te maken dat een dakloze ook gewoon een mens is. Ze zijn vader, moeder of kind, liefhebber van film, voetbal of muziek. Ook zij hebben dromen en verlangens, ideeën en hobby’s.
 

De handen in elkaar slaan

Een van de bezoekers die aandachtig zit te luisteren is Mark van Dongen. Hij werkt voor Kamers met Aandacht. Een organisatie die kwetsbare jongeren koppelt aan mensen die een kamer overhebben. “Ik schrok er tijdens deze bijeenkomst van hoeveel dakloze jongeren er zijn. Daarom ben ik ook hier, om te kijken hoe verschillende partijen met elkaar kunnen samenwerken om dit tegen te gaan. Ik vind het dan ook heel goed dat de gemeente actie onderneemt.”

Het is de eerste keer dat Mark in de LocHal komt, maar hij begrijpt de keuze om hier deze middag te organiseren helemaal. “Ik vind het mooi dat zo’n openbaar onderwerp wordt besproken op een openbare plek als de Bibliotheek LocHal. Een plek waar daklozen ook écht komen. Hopelijk is het volgend jaar weer en kunnen we zeggen dat de cijfers flink zijn gedaald doordat organisaties dankzij dit soort bijeenkomsten beter zijn gaan samenwerken. Het is een kort woord “dakloos”, maar er zit een hele wereld achter. Dat wordt vandaag maar weer eens pijnlijk duidelijk.”