Grietje: "Maar het is meer dan schrijven alleen. Er is veel ruimte om te delen en er is veel onderlinge betrokkenheid. We zijn elkaar tot steun. Niet alleen in het schrijfproces, maar ook in wat ons bezig houdt op andere vlakken. Dat sociale aspect is voor mij heel belangrijk. En ook al kom ik niet trouw iedere week, het schrijfatelier is voor mij toch een plek waar ik naar terug blijf keren.”

Grietje Smit (1986) studeerde aan de Universiteit voor Humanistiek in Utrecht en werkt nu als geestelijk verzorger bij GGZ Breburg. Naar aanleiding van haar afstudeerscriptie schreef ze een boek met als thema 'Mannen die prostituees bezochten'. Om tot dit schrijven te komen, sloot ze zich aan bij het schrijfatelier bij de Bibliotheek Wagnerplein.

"De aanleiding om me aan te sluiten bij het schrijfatelier was een deal met de grootste uitgever van Nederland om een boek te schrijven naar aanleiding van mijn scriptie," laat Grietje weten. "In eerste instantie had het dus vooral praktisch nut. Dat boek moest er komen, maar ik ben eigenlijk geen geboren schrijver. Schrijven is iets wat ik moest leren. Het schrijfatelier heeft me hierbij geholpen. Voor het schrijven van mijn boek heb ik me twee weken opgesloten in een huisje in de Ardennen en was ik zestien uur per dag aan het schrijven. Als je zoveel alleen bent, is het fijn om te weten dat er mensen zijn die je steunen."

Hoerenlopers

Het boek met de voorlopige titel 'Hoerenlopers' is tot Grietjes teleurstelling nog niet uitgegeven. “De uitgever en ik zijn uiteindelijk niet tot een goede overeenstemming gekomen, waardoor het boek nog niet in de schappen ligt. Heel jammer, want ik heb er hard voor gewerkt en ik vind het belangrijk dat dit boek er gaat komen."

Voor dit thema heb ze elf mannen geïnterviewd die één of meerdere malen een prostituee hebben bezocht. "Ik was daar heel nieuwsgierig naar en wilde weten wat deze mannen drijft. Het zijn stuk voor stuk elf boeiende en integere verhalen, waarin ik het menselijke aspect centraal stel. Het gaat over mensen en het verhaal erachter. Met dit boek wil ik een taboe doorbreken, een verborgen wereld zichtbaar maken.”

“Nu het boek af is, richt ik me meer op het dichten. Dat is ook iets wat ik goed kan gebruiken in mijn werk als geestelijk verzorger. Bij het Schrijfatelier ontmoet ik mensen die prachtige gedichten schrijven en van wie ik veel kan leren. Was het schrijfatelier voor mij eerst van praktisch nut, nu is het voor mij vooral een plek waar ik geïnspireerd raak en creatief word uitgedaagd.”

Interview: reporter Ilse Spijkerman.